“De hoeveelheid goesting om te falen en leren.”
Laatst versprak ik me en zei ik ‘wroetafdruk’ in plaats van ‘voetafdruk’. En toen bedacht ik me… vele organisaties berekenen al jaren hun voetafdruk.
Maar zouden we als organisaties ook niet collectief fier kunnen zijn op de hoeveelheid ‘grondwerk’ die we voortdurend verrichten? Het samen zoeken, wroeten, experimenteren, falen, en opnieuw proberen om – al is het resultaat soms ogenschijnlijk klein of onmeetbaar – een positief verschil te maken. Een verschil qua CO2-uitstoot, werkgeluk …
Ja, voetafdrukberekeningen zijn fijn. Maar wat met de wroetafdruk — de goesting om te falen en te leren?
Kortom – meer aandacht voor de wroetafdruk – who’s in?
